چکیده گزارش:

تلاش در جهت گسترش و فراگیر شدن فرهنگ نماز در جامعه مستلزم سعی و تلاش همه نهادهای اجتماعی و فرهنگی و همسو شدن با هم از جمله: آموزش و پرورش، تبلیغات اسلامی، و مهمتر از همه خانواده هم در بعد فردی و هم در بعد اجتماعی می باشد.اگر مجموعه عناصر و عوامل تأثیر گذار در ارسال یک پیام ارزشی، از وحدت و هماهنگی لازم در عمل برخوردار نباشند، نمی توانند مؤثر واقع شوند و چه بسا آثار یکدیگر را خنثی کنند.عناصر و عوامل تأثیر گذارنده در محیط خانه و مدرسه و جامعه در القای یک ارزش معنوی و رسانیدن پیام و بیان روح نماز، اگر عملا یکدیگر را نفی کنند و یا در برنامه ها و اظهار مطالب، هر کدام راه و هدفی متفاوت و مغایر با یکدیگر بپیمایند، در ذهن فرد تناقض به وجود می‎آورند و پیام منجر به ایجاد انگیزه، شوق، اراده و عمل نمی شود در این مقاله سعی شده است به نقش اولیاء و مربیان(خانه و مدرسه) در ترویج فرهنگ نماز پرداخته شود و در پایان نیز راهکارهایی جهت ترویج فرهنگ نماز در بین دانش آموزان ارائه شده است .

مقدمه گزارش:

در گرایش نوجوانان و جوانان به نماز سه عنصر اصلی خانه، مدرسه و رسانه های گروهی نقش اساسی و محوری دارند. تربیت و آموزش، انتقال اطلاعات نیست، بلکه تغییر در جهان بینی است. هیچ تربیت و آموزشی بدون زمینه سازی، موفق نیست. فرزندان ما با باطن پاک و بدور از آلایش‌های شیطانی متولد می گردند و والدین با تربیت صحیح می توانند آنها را در جادة کمال و موفقیت قرار دهند. لازمة این تربیت از جانب والدین این است که آنان از راههای رسیدن به کمال و موفقیت مطلع باشند و نحوة انتقال آن را به نسل بعد از خود نیز بدانند. با اصول تربیتی صحیح می توان فرزندان را با مبانی دینی مأنوس کرد و سطح علاقه مندی آنها را به انجام عبادات خصوصاً فریضة نماز بالا برد. برخی ویژگی‌های فرد تأثیر بسزایی در رشد اجتماعی او دارد و والدین با تقویت و تعمیق آنها می توانند گام مؤثری در ترغیب فرزندان به حضور در نماز جماعت داشته باشند. بایسته است که در هر موقعیت از افراط و تفریط پرهیز نموده و توقع بیجا از فرزندان نداشت تا بتوان بیشترین اثر بخشی را در انها ایجاد نمود در این مقاله به نقش خانواده و مدرسه در تربیت صحیح فرزندان بخصوص ترویج فرهنگ نماز در بین آنان اشاره شده است.

لینک دالنود: